çocukluğum
benim için ‘dedem’. kocaman çocukluğum sadece dedem. birlikte parka
gittiğimiz, ip atladığımız, paftaları boyadığımız, her uyku öncesi
‘tanrıların arabaları’ ya da ‘küçük prens’i
ısrar ısrar rica ettiğim,
şekerli makarnalarımız.
dedem ve ben bir mecrada sıkıştık şimdi. sıkıştık kalıverdik orada.
dedem ölmesin istiyorum hiç. ölmesin hep olsun etrafta, duymasa da,
sessiz olsa da, sıkışsa da hep kalsın istiyorum.
gözlerim dolup, ağlamam boğazıma oturuyor ağır ağır.
dedem…
gözlerim dolup, ağlamam boğazıma oturuyor ağır ağır.
dedem…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder