iç'ime öfkemin sınırlarını taşırdım bugün tanıdık bir masal süsü verilmiş kabus'a... nedense kızgınım ben evvelden. düzenden, aileden, kendimden... bir haksızlık, eşitsiz, adaletsiz bir denge kur'muşum içime. öyle kurmuşum yazlık sinemasını aklımın. niyeyse?
ama geçecektir ve öfke iyidir. öfke tutar insanı ayakta. duramayanlara seti çekiverir.
bugün onca merak eden erkek gözün içinde dik durdum ben. deymeğe çalışanlara sırtımı dönüverdim. kendim oluverdim. yoruldum artık ben. niyetli niyetsiz kandırıçıklardan yoruldum çünkü. ezildim. kendimi kaybettim. yara sarmak ya ezberim. varsın olsun, başa kendim için sarayım. korksam da kendimden... kan kaybı çok ama iç'im yenileyecek... ürkek de olsa...
endişeli de olsa...
hayr'ola..