bu gece bu blog biter.
bu blog tüm kocaman hissettiklerim için açılmıştı.
olmuyor. insanın bazen sevdiğini alması nasip olmuyor.
beynine, kalbine yalan söylemesi gerekiyor.
ev'İm bu kez geri dönüşsüz alındı benden...
biliyorum ki o sevdiğim saçlar ben seviyorum diye kesilecek...
biliyorum ki o hayran olduğum bıyıklar, sakallar başkasının yanaklarına değecek.
ve yine biliyorum ki hiç ol(a)mayan biz sandığım sevdiğim ayaklardaki o bitişik parmaklar başkasını ısıtacak.
ölemiyorum ki ben bir türlü.
allah bana o cesareti vermemiş.
bu gece öldüğüm gecedir,
bu blogun bittiği gecedir.
ölemeyip ölümlerden ölüm seçemediğim, cahil cesaretimin yetmediği gecedir...
herşey yoluna felan girmeyecek.
oruç  konuşma orucuna da geçmiştir.
bitmiştir.
bitirmiştir çünkü erkeğim...