22 Ekim 2009

hiçbirşey yapmak isteyen kızın acıklı hikayesi.

sadece 3 günlüğüne hayat dursun istiyorum.ya da daha fazla da olabilir.ben iyi hissedene kadar hayat durabilir mi? :)
3 haftadir yikayamadıgım canim çamaşırlar şimdi yumoş kokulu ve gecenin oo.55'inde makineden çıkabildiler ve oda sıcaklığında kuruma konusunda sabaha kadar çok mütevazi olabileceklerini sanmiyorum.
gittigim ve bitirmem gereken bir okulum var ama yani ben oraya ait miyim henuz keşfedemedim. okulda en sevdigim kızın bile yanında istedigim kadar kalamıyorum,her gun gelicem diye soz verip evine gidemiyorum ki o kadarozledim ki evini ve evindekileri.seni cok özledim! söyledim bugun ama bir daha söylemek istiyorum.sana sarılmayı özledim.
bunun yaninda benim olmayan ama benimmiş gibi davranan fotografları işlemek ile meşgulum son bir haftadir.tek guzel şey 5D'yi kullanabiliyorum :) talibim bayım! işler yoluna girsin.varicam ben 5D'ye.
şimdi yorgunluktan acıyan gözlerimi komik gözlüklerim bile dindiremiyor.sanirim biraz uyumam gerek.sabah erken kalkıp çünkü gene fotograf işlenecek :D
malum yeni iş.sahiplenmek.fotograf çekip çekemediğini sorgulamak.durum bu.
biliyorum ordan çok para kazaniyormuşum gibi ama aslında hiç değil!

tek umudum.
yeni gelecek bebek.bekliyorum.uygun çocuğu bulabilmeyi.
belki hayatım düzene girer o zaman.
çıktığım yanılmış mutluluğun kaosunu üzerimden atamıyorum çünkü.
sadece durgunum.ama kelimenin tam anlamıyla durgun.

bi de sen annesinin yanına giden.çabuk dön.dönde içelim.canım nasıl soguk bira istiyor bilemezsin.bi taneye de razıyım. :)





ps:1 ay olmuş sanırım..

Hiç yorum yok: